Jak uczyć się efektywniej? Pobierz swój indywidualny dziennik szkoleniowy

Kilka słów o refleksyjnym uczeniu się….

Najogólniej definiując modele refleksyjnej praktyki są różnymi sposobami
patrzenia wstecz w celu uczenia się z tego, co było. Nabywane doświadczenie jest
źródłem interioryzacji planu postępowania w podobnych sytuacjach w przyszłości.

Popularne modele refleksyjnego uczenia się mają budowę etapową lub cykliczną. Np. cykl Kolba, model Bortona, Gibsa.

Słynny cykl Kolba…

Cykl Kolba David A. Colb (ur. 1939)- amerykański teoretyk metod nauczania. Jego główne zainteresowania i publikacje  dotyczą tak zwanego „Modelu uczenia się przez doświadczenie” (ang. Experiential Learning Model) Model ten jest również nazywany Modelem Lewina, z uwagi na ogromny wpływ Kurta Lewina, jednego z największych teoretyków uczenia się, na pracę D. Kolba.

Według Kolba wiedzę zdobywa się poprzez praktykę i doświadczenie. Pewne konkretne doświadczenie skłania do rozumnej obserwacji i refleksji. Ta refleksja powoduje tworzenie reguł generalizujących, służących nie tyle do opisania jednego konkretnego zdarzenia, ale wszystkich jemu podobnych. Powstała w ten sposób wiedza jest następnie weryfikowana przez sprawdzenie nowego pomysłu w praktyce, co prowadzi do powstania nowych doświadczeń i cykl zaczyna się od początku.

Model Gibbsa

Model Grahama Gibbsa (1988) został opracowany w latach osiemdziesiątych XX wieku z
myślą o osobach, które chciałyby uczyć się ze swojego doświadczenia oraz jednocześnie
pracować nad poprawą tego doświadczenia. Cykl składa się z sześciu etapów, które mogą się powtarzać w celu udoskonalania praktyki oraz w wyniku zmiany warunków czy też
kontekstów, w których zachodzi uczenie się. Model pozwala na przemyślenie wszystkich
etapów przeżywanego doświadczenia lub wykonywanego działania. Zastosowanie po sobie, kolejno wszystkich sześciu etapów porządkuje proces refleksji. Jest to proces pracochłonny oraz wymagający czasu. Wnioski nie są wyciągane zbyt szybko i pochopnie, są przemyślane i trafne, co powoduje, że jest to proces bardzo skuteczny. Obecnie cykl Gibbsa jest popularną metodą pracy wykorzystywaną podczas sesji coachingowych.

Refleksyjność, serce kompetencji kluczowych…

Uczestnik kursu powinien mieć możliwość głębokiego zastanawiania się na temat
swoich działań. Samokrytycyzm, zdolności analityczne, kreatywność – to cechy
wyróżniające refleksyjne podmioty edukacji. Modele refleksyjnego uczenia się
dają możliwość analizy tego co i dlaczego zrobili. Uwaga skupiona jest także na
możliwościach poprawy metod swojej pracy w przyszłości.

Pisanie jest dobrym sposobem na wdrażanie refleksyjności do swojej praktyki. Jest to działalność indywidualna, dlatego jest pozbawiona lęku związanego z ewentualną krytyką innych osób. Pisanie odblokowuje mentalne bariery apatii i samokrytycyzmu. Pisanie  refleksyjne oparte jest przede wszystkim na osobistych doświadczeniach, ale może zawierać analizę innych źródeł i dowodów na temat tego, co jest przedmiotem tegoż pisania. Jeny Moon (2001) nazywa tego typu podejście do pisania wielowymiarowym. Refleksyjne pisanie zazwyczaj jest namacalnym wyrazem: opisu, interpretacji oraz starannych przemyśleń (Maughan, Webb, 2001).

Metody pracy wykorzystywane podczas naszych kursów kursów HR bussines partner to wzajemne obserwacje; prowadzenie dziennika; korzystanie z pomocy mentora, kolegi lub zewnętrznego eksperta.

Jak to się przekłada na moje konkretne działanie? Pobierz indywidualny dziennik szkoleniowy, który towarzyszy nam podczas naszych szkoleń. Klik pobieram.

Chcesz wiedzieć więcej, zachęcam do przeczytania:

Buzan T., 2004, Mapy Twoich myśli, Łódź, Ravi.

Perkowska-Klejman A.,2013, Modele refleksyjnego uczenia się, Teraźniejszość –
Człowiek- Edukacja, 1.